אבישי יחזקאל ירד בסך הכול מביתו לטייל ברחוב עם התינוק הקטן שלו. יעקב שלום נסע במכוניתו הפרטית בדרכו לארוחת ערב עם ארבעת ילדיו. ויקטור ודימה סיימו יום עבודה בדרכם לדירתם. אמיר מיהר להציל חיים. הם, כמו ששת הנרצחים האחרים בימים האחרונים, בחדרה ובבאר שבע, נרצחו בידי מחבלים אכזריים צמאי דם, שירו בהם מטווח אפס, דקרו, וידאו הריגה, הרסו משפחות שלמות, הטילו אסון על ילדים רכים, אלמנות ויתומים רבים.
למה? מדוע? איך ייתכן שהחודש הקדוש הזה עבור בני העדה המוסלמית, הפך להיות חודש קטלני, רצחני, אכזרי כל כך? מה מניע את אותם רוצחים שפלים לטבוח בילדינו, נשינו וזקנינו ברחובות העיר?
מדי שנה הופך החודש הזה לאלים יותר ויותר, ותמיד נשמעת האמירה שמדובר במחבלים שעברו הקצנה דתית. זעקתם הנוראה – "אללה אכבר" – מעידה על היעד והמניע הדתי-מוסלמי מאחורי הפיגוע, ואני חושב שהגיעה העת.
3 צפייה בגלריה
הרב הראשי לישראל, דוד לאו, עם ג'ריס חורי, אביו של אמיר חורי ז"ל
(צילום: דוברות עיריית נוף הגליל)
הגיע הזמן שמנהיגים רוחניים דתיים מוסלמים יקומו ויזעקו, די! הדת המוסלמית, כמו שאר הדתות, איננה מקדשת, מאפשרת, מתירה או משבחת רצח ואלימות כאלו. די להפוך את החודש הקדוש הזה עבור המוסלמים לחודש של דם, רצח, כאב ודמעות של חפים מפשע.
החובה לגנות
גם ביהדות ישנם חודשים קדושים, אבל ביהדות אנחנו מסבים יחדיו לליל סדר, יושבים בסוכת שלום, עורכים חשבון נפש בימי הרחמים והסליחות. מי חושב על הרג? מי הופך ימי קודש למסע של חורבן? על איזה אדנים מתבסס החינוך של הדורות הבאים?
כל עוד המנהיגים הדתיים המוסלמים אינם עושים זאת, נותרת תחושה שהדת המוסלמית משלימה כביכול עם הרוצחים והמחבלים הללו, שזוכים להערכה ולהערצה במסגדים ובבתי ספר ערביים בכפרים שמהם יצאו.
על רקע האלימות הנוראה ברחובות, על רקע הרציחות האכזריות, על רקע שפיכות הדמים הזו, חייב כל מנהיג דתי מוסלמי בימים אלה, לקום ולזעוק: "זו איננה הדת המוסלמית", הדבר הזה הוא אסור, אנו מגנים אותו. מי שרוצח הוא רוצח ואינו קדוש. על חבריי מנהיגי הדת המוסלמית לקרוא כעת לכל מי שבידו, לעשות הכול כדי לעצור את הפיגועים, הרציחות ושפיכות הדמים ברחובות ישראל.
כולנו בניו של האלוקים
משיחותיי עם מנהיגים פוליטיים ערבים, עם תושבים ואזרחים ערבים, הם מגנים את הרציחות הנוראות הללו. אבל התחושה היא שיש גיבוי – או לכל הפחות שתיקה בנושא – מצד המנהיגים הרוחניים, הדתיים, המוסלמים. עד כה לא נשמע הקול של רובם המוחץ, וזו חובת השעה.
למנהיגות הדתית המוסלמית יש אחריות בעת הזאת. אם ישמיעו את קולם, אם יזעקו את הזעקה הזו, אולי יצליחו למנוע את המשך ההסלמה ומסע הרצח הנתעב הזה של המחבלים המוסלמים הקיצוניים.
מנהיגי הדת המוסלמית, עליכם לזעוק את הזעקה על חילול החודש הקדוש לכם כל כך, ועל הפיכתו לחודש של רצח ואלימות במקום חודש של קדושה, במסגרת הדת המוסלמית. האם זה הדבר שהנכם מבקשים להנחיל לדורות הבאים? לצעירים? שחודש הרמדאן הוא חודש של רצח, טבח ואלימות?
כולנו בניו של האלוקים. על כולנו, בני כל הדתות, קיימת החובה האלוקית המוסרית והאנושית של "לא תרצח", ואם המנהיגים הרוחניים המוסלמים לא יעשו זאת כעת; אם לא יזעקו "די להשתמש בשם הדת שלנו לביצוע מעשי רצח וטבח" – הם לא יוכלו לומר "ידינו לא שפכו את הדם הזה", כי גם בידם הדבר.
החותם בכאב ובצער,
דוד לאו, הרב הראשי לישראל ונשיא בית הדין הרבני הגדול
الحاخام داڤيد لاو الحاخام الأكبر لإسرائيل ورئيس المحكمة الدينية الكبرى
عليكم أن تصرخوا:
"كفى للقتل باسم الدين"
نزل أفيشاي يحزكيل للحظات من منزله في نزهة في الشارع مع طفله الصغير، قاد يعقوب شالوم سيارته الخاصة في طريقه لتناول العشاء مع أطفاله الأربعة في المنزل، أنهى فيكتور وديما يوم عمل في طريقهما إلى شقتهما، سارع أمير كعادته لإنقاذ حياة. جميعهم، مثل الستة الآخرين الذين قُتلوا في الأيام الأخيرة في الخضيرة وبئر السبع، قُتلوا على يد إرهابيين قاسيين ظمئين للدماء أطلقوا النار عليهم من مسافة صفر، وطعنوهم، وتأكدوا من موتهم، ودمروا عائلات بأكملها، وأوقعوا كارثة على الأطفال الصغار، والأرامل، والعديد من الأيتام.
ولماذا؟ ولأجل ما؟ كيف يمكن أن يكون هذا الشهر المبارك للدين الإسلامي شهرًا مميتًا وقاتلًا وقاسيًا؟ ما الذي يدفع هؤلاء القتلة السفلة إلى ذبح أطفالنا ونساءنا وشيوخنا في شوارع المدينة؟
هذا الشهر يزداد عنفًا كل عام، وهناك دائمًا مقولة مفادها أن هؤلاء إرهابيون تعرضوا للتطرف الديني، والصرخة الرهيبة “الله أكبر” تشير إلى الدافع الديني وراء هذا الهجوم، وأعتقد أنه قد آن الأوان! وعلى الزعماء الدينيين المسلمين ان يصرخوا: “كفى! فإن الدين الإسلامي، مثل باقي الاديان، لا يقدّس، ولا يسمح، ولا يمكِّن، ولا يمدح مثل هذا القتل والعنف!
فكفى تحويل هذا الشهر المبارك للمسلمين إلى شهر دموي يدور فيه القتل والألم وتسيل فيه دموع الأبرياء.
ففي الديانة اليهودية أيضًا، هناك أشهر مقدسة، لكن خلالها نحتفل معًا بعيد الفصح وفي عيد المظلة كرمز للسلام، ونمارس الحساب الذاتي في أيام الرحمة والمغفرة. من يفكر في القتل؟ من يفكر بتحويل الأيام المقدسة إلى رحلة دمار؟ على أي أسس تربون أجيال المستقبل؟
فسكوت القادة الدينيين المسلمين وعدم ادانتهم مثل هذه الاعمال، يثير الشعور وكأن الدين الإسلامي يسمح أو حتى يمتدح هؤلاء القتلة والإرهابيين الذين ينالون الإعجاب والتقدير في المساجد والمدارس العربية في القرى التي أتوا منها.
في هذه الأيام يجب على كل زعيم ديني مسلم، وعلى خلفية العنف المروع في الشوارع، وجرائم القتل الوحشية، وإراقة الدماء هذه، أن يقف ويهتف: “ليس هذا الدين الإسلامي”، وهذا شيء محظور، ونحن ندينه! ومن يقوم بالقتل، نعتبره قاتلاً وليس شهيداً مقدساً! ويجب الآن على أصدقائي قادة الدين الإسلامي، دعوة كل من يستطيع أن يفعل اي شيء لوقف هذه الهجمات الإرهابية، والقتل، وسفك الدماء في شوارع اسرائيل.
ومن خلال محادثاتي مع القادة السياسيين العرب، ومع السكان والمواطنين العرب، سمعت منهم ادانة لعمليات القتل المروعة هذه. ولكن هنالك شعور بأنه يوجد دعم أو على الأقل صمت حول هذه القضية من قبل القادة الروحيين الدينيين المسلمين، وأن الغالبية العظمى منهم في الوقت الحالي لم تُسمع أصواتها حول الموضوع، بالرغم من ان في هذا الوقت الامر عاجل وطارئ.
للقيادة الدينية الإسلامية مسؤولية في هذه الفترة. فإذا رفعوا أصواتهم واصبحت مسموعة، وصرخوا هذه الصرخة، ربما سيتمكنون من منع هذا التصعيد المستمر، وايقاف هذه الحملة القاتلة الشنيعة من قبل الإرهابيين المسلمين المتطرفين.
ايها الزعماء الدينيون المسلمون! عليكم أن تصرخوا صرخة ضد تدنيس الشهر المبارك، وضد تحويله إلى شهر من القتل والعنف بدلاً من شهر مبارك ومقدس في الدين الإسلامي. هل هذا ما تريدون نقله إلى الأجيال القادمة؟ هل هذا ما تريدون نقله إلى الجيل الشاب؟ هل شهر رمضان المبارك هو شهر القتل والمجازر والعنف؟
نحن جميعًا من جميع الاديان أبناء الله، والله سبحانه وتعالى حظر علينا القتل (“لا تقتل”). وإذا لم يفعل القادة الروحيون المسلمون ذلك الآن، ولم يصرخوا “كفوا عن استعمال اسم ديننا لارتكاب القتل والمجازر”، فلا يمكنهم أن يقولوا بعد ذلك: “أيدينا لم تسفك هذه الدماء”، لأن الأمر سيلقى على عاتقهم ايضاً.
مع شديد الألم والحزن
داڤيد لاو
الحاخام الأكبر لإسرائيل
رئيس المحكمة الدينية الكبرى
