תיעוד הירי בג'סר א-זרקא
הסכסוכים הפליליים בחברה הערבית עולים לסדר היום כמעט על בסיס שבועי עקב מספר מקרי הרצח הלא פרופורציונלי לעומת החברה היהודית - אך רק השנה נרצחו ביישובים הערביים ילד, נער ונערה: עמאר חורג'יראת בן ה-4 מביר אל-מכסור, רזאן עבאס בת ה-17 מכפר כנא והאחרון שבהם הוא ווליד שהאב בן ה-14, שהלך הבוקר (שלישי) לעולמו לאחר שנורה בפיצריה בג'סר א-זרקא.
למרות המחיר הכבד של השתוללות הפשיעה בחברה הערבית ותופעת הנשק הבלתי-חוקי שנמצא כמעט בכל יישוב, מפלס האלימות רק מאמיר. "מיום ליום האלימות רק מתגברת", אמר ל-ynet מוחמד חוג'יראת, אביו של עומאר שנורה למוות בגינת שעשועים בכפר בחודש ינואר השנה. "אף אחד לא יודע איך להילחם בתופעה הזו. אשתי אמרה שהייתה מעדיפה למות ולא להרגיש את הכאב על המוות המיותר של עמאר".
הוא סיפר כי עד היום, בכל פעם שהוא שומע ירי באזור מגוריו, הוא שם את ידיו על הראש ומתפלל שלא יתבשר פעם נוספת על אובדן ילד. "אני תמיד חושב לעצמי שבטח תגיע בקרוב בשורה קשה, אני מפחד שיודיעו לי שעוד בן הלך", אמר חוג'יראת. "זה מצער מאוד שלמרות הקריאות, הכאב והתוצאות הקשות - הפשע לא מפסיק".
חצי שנה לאחר מכן, רזאן עבאס (17) מכפר כנא, נהרגה מפגיעת קליע שחדר לביתה בשעת לילה מאוחרת. אביה, עבאס עבאס, אמר כי מותו של ווליד הבוקר מיד החזיר אותו לימים הכואבים של אובדן בתו. "אנחנו ממשיכים לדבר כאילו היא עוד כאן, אבל אנחנו מלאים בזיכרונות ובכאב שלא מרפים. כואב לי מאוד שהחברה שלנו צריכה לחוות את האלימות והרציחות, הירי לא מפסיק ואין תחושת ביטחון בשום מקום", אמר. "אנחנו יוצאים מהבית - ולא יודעים מה עלול לקרות לנו".
סמירה שהאב, אמו של ווליד, אמרה כי מעולם לא חשבה שהירי יגיע עד ביתה. "שמעתי וראיתי משפחות שאיבדו את ילדיהן בנסיבות דומות. תמיד נדהמתי לשמוע על המקרים האלה, וגיניתי בכל כוחי, אבל לא ציפיתי שזה יגיע אלינו", אמרה. "הלוואי ובני היה שורד את זה, אבל כל עוד האלימות והירי לא ייפסקו - נמשיך לחיות בפחד.
"אני מפחדת על כל הילדים", הוסיפה שהאב. "איך אפשר להתגבר על האובדן? על החיבוק, המילים היפות והצחוק שלו?".
יוסף אל-פיניש (7) מרהט, שנורה בשוגג ונפצע באורח בינוני כשנקלע לקרב יריות בין שתי כנופיות, עדיין לא התאושש מהטראומה. "המצב הגופני שלו השתפר, אבל מצבו הנפשי קשה מאוד", סיפר אביו סמיר. "כאן שומעים ירי בכל שעה, ומרוב פחד הוא זוחל מתחת למיטה כי הוא מפחדת להיפצע. המציאות הזאת בלתי נסבלת, אילו יכולתי לגור במקום אחר - לא הייתי מהסס. כל האחראים לא הצליחו להילחם באלימות".
רק לפני כחודשיים פתח אלמוני באש לעבר גן שעשועים בשפרעם, ואישה שהייתה באזור עם בתה נפצעה באורח בינוני. "הכדורים האלה כמעט רצחו אנשים נוספים, כולל ילדים", אמרה אחת מעדות הראייה למקרה שנמנעת מלהגיע לגינה. "הילדים שלי מבקשים ממני לצאת לשחק, ואני מפחדת שהם ייצאו ואחד מהם יחזור בלי רוח חיים. זה לא מספיק רק לכתוב ולהוקיע, צריך לצעוק כדי להביא את השינוי".
תקציר הידיעה בערבית
رصاص طائش واجرامي بحصد ارواح، ورغم كل الخسائر العنف يستشري
حسن شعلان
لا زال المجتمع العربي يعاني من ظاهرة اطلاق الرصاص اليومية، التي باتت تشكل خطرا على السكان، ناهيك عن الأفعال التي انتهت بجرائم قتل، حيث ان اطفال وفتيان خسروا حياتهم بعد ان اصيبوا برصاص طائش.
محمد حجيرات والد الطفل عمار حجيرات الذي قتل برصاصة طائشة عندما كان يلعب في حديقة الألعاب قال:"الأوضاع التي وصلنا اليها غير بسيطة، ففي كل يوم العنف يشتد خطورة، ولا احد بعرف كيف يمكن محاربة هذه الظاهرة. منذ ان قتل طفلي ونحن نعيش بأجواء غير طبيعية، حتى ان زوجتي اصبحت تتمنى الموت من شدة المها وخسارتها لطفلها".
واضاف:"عندما اسمع اطلاق رصاص اضع يدي على رأسي واقول، بعد قليل سنسمع خبر جديد، اي انني اخشى ان اخسر ابنا اخر. مؤسف انه رغم كل ما بحصل من جرائم والام ونتائج قاسية، الا ان الإجرام مستمر بكل اشكاله".
الفتاة رزان عباس (17) من كفر كنا قتلت برصاصة طائشة وهي داخل غرفتها عندما كان تبادل اطلاق رصاص بين مجموعتين.
عباس عباس والد الضحية قال:"لقد شاهدت جريمة مقتل الطفل من جسر الزرقاء، وتذكرت فورا ما حصل مع ابنتي التي قتلت بالرصاص. مؤلم جدا ما يشهده مجتمعنا من حوادث عنف وقتل التي تترك لنا اجواء قاسية حزينة، وهو الشعور الذي نحن اكثر ما نشعر به".
وواصل حديثه:"نحن لا ننسى ابنتنا المرحومة، فكل يوم نتحدث وكانها موجودة بيننا، لكن مشاعرنا مخلوطة بالوجع والذكريات التي خسرناها بعد مقتل ابنتنا. للأسف رغم ما تعرضنا له، ونحن واخرون، الا ان اطلاق الرصاص لم يتوقف، لدرجة الأمن والأمان اصبح مفقودا في كل مكان، فنحن نخرج ولا نعرف ما قد يحصل معنا".
سميرة شهاب من قرية جسر الزرقاء قالت:"كنت اسمع واشاهد عائلات تتحدث عن فقدان ابنائها من الرصاص الطائش، واستغرب من هذه الأفعال بل استنكرها، ولم اتوقع ان يصلنا الدور حتى خسرنا طفلنا وليد بنفس الطرق، ولا نعلم على من سيكون الدور. انا اشعر بوجع كل ام فقدت طفلها، وكم كنت اتمنى ان يستمر ابني العيش معنا، لكن ما دام العنف واطلاق الرصاص مستمر فلت نشعر بالراحة والأمان".
وقالت ايضا:"انا اخشى على كل الأطفال، لكن خوفي عليهم ازداد بعد ان خسرت ابني، وطوال الوقت افكر بما حصل وكيف يمكنني ان اتخطى هذه المرحلة الصعبة، فليس من السهل ان اكون هادئة، بعد ان خسرت طفلي وحضنه وكلامه الجميل وضحكته ولعبه".
قبل شهرين اقدم مجهول باطلاق رصاص باتجاه حديقة العاب في شفاعمرو، واصيب سيدة بجراح متوسطة وكانت برفقتها طفلتها
سيدة تواجدت هناك:" لقد شاهدت السيدة التي اصيبت، وكاد هذا الرصاص يقتل اشخاص اخرين ومن بينهم اطفال، ومن ان وقع هذا العمل الإجرامي اخشى التوجه الى هناك، بسبب ان المجركون لا يعنيهم من سيصاب، فكل همهم هو تنفيذ جريمتهم. لقد وصلنا الى حالة صعبة ومقلقة، وربما هذه الأعمال قد نصل الى كل مكان،فلا يكفي ان نكتب ونستنكر، بل علينا ان نصرخ حتى نجلب التغيير".
كما قالت:" اطفالي يطلبون من الخروج للعب، واخشى ان يخرجوا ويعود احدههم بلا روح".
الطفل يوسف من رهط اصيب برصاصة طائشة قبل اشهر وحالته كانت متوسطة.
الأب سمير قال:" ابني اصيب برصاصة طائشة والحمد لله ان وصعه الصحي جيد، لكن حااته النفسية صعبة للغاية، فما زال متأثر مما تعرض له. في رهط ساعة نسمع اطلاق رصاص، ومن شدة الخوف ابني يحتبئ تحت السرير كي لا يصاب ومن شدة خوفه. حقيقة الوصع لا يطاق ولو كان بمقدوري السكن في بلدة اخرى لما ترددت، لان كل المسؤولين فشلوا في محاربة العنف".
وعن اصابة طفله قال:"كنا مسافرين في السيارة، وفجأة كان تبادل اطلاق رصاص من قبل مجموعتين، واصيب طفلي فؤ نفس اللحظة".
